ΑΠΟ ΤΗ ΘΥΒΡΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ, ΣΤΗ ΔΙΒΡΗ ΤΟΥ ΒΟΥΘΡΩΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΡΙΛΑ

(Γράφει ο Αιμίλιος Πάντος)

Και σε προηγούμενα τεύχη του περιοδικού «δίβρη» είχαμε θίξει το θέμα καταγωγής μας, καθώς και της  ετυμολογίας ονομασίας του χωριού μας.

Η αλήθεια είναι ότι καλώς ή κακώς, ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά γύρω από αυτά τα θέματα.

Δε θέλω να μπω σε λεπτομέρειες για τα μέχρι τώρα γραφούμενα, αλλά ένα πράγμα θέλω να τονίσω ότι δε μπορεί να ξέρει την ιστορία του χωριού μας ένας ξένος καλύτερα από έναν διβριώτη.

   Η παρακάτω μελέτη έγινε σχολαστικά και η αλήθεια είναι ότι ήταν χρονοβόρα, αλλά τελικά νομίζω ότι άξιζε τον κόπο.

Όσο αναφορά του ονόματος δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι είναι πανάρχαιο.

·        Η ρίζα του συναντιέται 1300-1400 χρόνια π.Χ.

·        Σύμφωνα με τους μελετητές αρχαίων κειμένων το γράμμα «θ», με την πάροδο του χρόνου σε πολλές λέξεις έγινε «δ», επίσης το «μ» μπροστά από το «β», φεύγει και μένει μόνο το «β».

Π.χ η λέξη «Θύβρις», έγινε «Δύβρις», στη λέξη «Θίμβρων» το «μ» λόγω του ότι η πρώτη συλλαβή είναι βραχεία φεύγει και μένει«Θίβρων», όπως και στη «Θύμβρις-δος» γράφεται «Θύβρις».

·        Οι συγγενικές λέξεις με τη Δίβρη είναι όλες αρχαιότατες, ξεκινώντας από ονόματα χόρτων, ποταμών, πόλεων, ονόματα πολεμιστών κλπ.

Παρακάτω παραθέτω ότι έχω βρει σε διάφορα λεξικά:

Στο « Πανλεξικόν», εκδόσεις Μουργκέλη, τρίτος τόμος, στη σελίδα 1750 σε αναφορά ως προς την αρχαία γεωγραφία βρήκα τα εξής:

·         Θύμβρα - Πικρά τις και δριμειά βοτάνη. Γένος φυτών της οικογένειας των χειλανθών ¨Θύμβρα η κοινή¨, κοιν. Θρούμπι, Θρούμπα  «Θύμβρα η σφηνόφυλλος»- μοσχοστουβιά

·         Θύμβρα, Θύμβρη – Πόλις της Μ.Ασίας εν Τρωάδι

·         Θύμβρης – Ποταμός της Φρυγίας εν Μ. Ασία

·         Θυμβρία – Πόλις της Μ. Ασίας εν Καρία προς νότον της Μαγνησίας επί Μαιάνδρου.

·         Θύμβριον – Πόλις της Μ. Ασίας εν Φρυγία παρά τα μεθόρια της Φρυγίας και Λυκαιονίας.

·         Θύμβριος – Ποταμός της Μ. Ασίας εν Τρωάδι

·         Θύμβρις – (Μυθολογία) Μία των Νυμφών, μήτηρ του Πανός, από τον οποίον ο Απόλλων εδιδάχθη την μαντικήν.

·         Θιβρός – Θερμός, ζεστός // Απαλός, τρυφερός, αβρός

·         Θίβρων – Σπαρτιάτης στρατηγός. Ούτος απεστάλη κατά το 399 π.Χ υπό της Σπάρτης ως αρμοστής μετά στρατιάς εκ 1000 Λακεδαιμονίων νεοπολιτών, 3000 Πελλοπονησίων και 300 Αθηναίων ιππέων με την εντολή να προστατεύσει τας εν Μ.Ασία ελληνικάς πόλεις, των οποίων η ελευθερία απειλείτο υπό τον Σάτραπον Τισσαφέρνους.

Στο λεξικό ΗΕSYCHII

·         Θύμβρα – τόπος του Ιλίου παρά τον Θύμβρον (-ιν) λεγόμενου ποταμού ούτως ονομασθείς της αεχαίας πόλεως απέχοντα στάδιους δέκας, όπουγε και ιερόν Απόλλωνος Θυμβραίου.

·         Θυμβραίος (Απόλλωνος) – επίθετον από τόπον

·         Θύμβρις – όνομα ποταμού

Στο  «Μέγα λεξικόν όλης της ελληνικής γλώσσης», του Δημ. Δημητράκου στη σελίδα 2125 

·         δύβρις - θάλασσα.

Στο λεξικό Lidell Scott

·                     Θύμβρις – ιδος  ή ,   : όνομα ποταμών τίνων ιδίως του Τιβέρεως 

·                     Θυμβριάς - αδος : θηλυκό επίθετο του Τιβέρεως (Βιργίλιος)

·                     Θύμβρα- ας  ή,     : πικρά τις και δριμεία βοτάνη κυρίως στον Θεόφραστο

·                    Θίμβρων – Θίβρων  (διότι η πρώτη συλλαβή είναι βραχεία)

·                     Θύμβρις –ιδος  ( γράφεται Θύβρις)

Στο «Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης» του Α. Σακελλαρίου ( 2,   Ζ – Ο)

·         Θύμβρα – η πόλη Τρωική παρά τον Θύμοριν ποταμόν. Ιλιάδα    Κ, 430

·         Θυμβραίος _ της Θύμβρας – βωμός ανήκων των  Θυμβραίων Απόλλων.

·         Θύμβρις, ιδος – 1) ποταμός Τροίας   2) ποταμός Συρακουσών  3) Ο Τίβερης ποταμός της Ρώμης.

Η λέξη θύμβρα ( με την οποία ονομάζουμε ένα είδος χόρτου), είναι κι αυτή πανάρχαια. Παρακάτω παρουσιάζω αποσπάσματα από δυο μελέτες:

1) «Τα φάρμακα στην αρχαία Ελλάδα» της  Ε. Σκαλτσά,  Επίκουρη Καθηγήτρια στον  Τομέα Φαρμακογνωσίας, Τμήμα Φαρμακευτικής, Πανεπιστημιόπολις, Ζωγράφου

 Διαιτητικά καθαρτικά

Λινόζωστις (Merculialis annua L.), κράμβη (Brassica oleracea L.), σκόροδο, πράσο, κρόμμυο, σέλινο, γλήχων (Mentha pulegium), ορίγανον, καλαμίνθη, θύμβρα, θύμος, εύζωμον (Eruca sativa L.), σκολοπένδριον (Asplenium ceterach L.) κλπ

Γαργαρίσματα, εισπνοές.

…ορίγανον, θύμβρα, πήγανον, άνισον, μύρρα, ρους (Rhus coriaria L.-Anacardiaceae)

και:

2) «Περί καταγωγής λέξεων, περί φυτικών ειδών και περί βυζαντινών τροφίμων»,  Επιστημονικός απολογισμός,  του Ν. Ανδρίτσου

 Προελληνικά ονόματα φυτών
Θύμβρα: πικρά χόρτα, Θυμβρεπίδειπνος = ο πτωχός, Θυμβρίτης οίνος.
___________________________________________________________

Στα παρακάτω βιβλία και εφημερίδες βρήκα ότι η Δίβρη έχει σχέση με ποταμούς στη Μ. Ασία, στην Τροία και στην Ρώμη, επίσης έχει σχέση με πόλεις στην Τροία και στη Φρυγία.

ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ - ΕΙΔΥΛΛΙΑ

I.      ΘΥΡΣΙΣ η ΩΔΗ

Μετάφραση-Σχόλια Ι. Πολέμη

Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Θεόκριτος είναι η δωρική διάλεκτος, όχι όμως όπως λαλιόταν στις Συρακούσες, αλλ' όπως είχε διαμορφωθεί από τη φιλολογική παράδοση. Χρησιμοποιεί και την ιωνική ποιητική διάλεκτο στα ποιήματα, όπου το θέμα είναι επικό. Χρησιμοποιεί ακόμα και την αιολική, όπως στην “Ηλακάτη”. Η ποίηση του παρουσιάζει τη συνηθισμένη στην Ελληνιστική περίοδο περίτεχνη επεξεργασία ως προς τη μορφή. Χειρίζεται αριστοτεχνικά με πολλές ποικιλίες το δακτυλικό εξάμετρο.

Ὦ λύκοι, ὦ θῶες, ὦ ἀν᾽ ὤρεα φωλάδες ἄρκτοι, χαίρεθ᾽· ὁ βουκόλος ὔμμιν ἐγὼ Δάφνις ουκέτ’ ανά ὕλαν, ουκέτ’ ανά δρυμώς, ούκ άλσεα. Χαίρ’, Αρέθοισα, και ποταμοί, τοι χείτε καλόν κατά Θύμβριδος ύδωρ.	«Λύκοι, τσακάλια, αφήνω 'γεια. κι αφήνω 'γεια και πάλι, αρκούδες πού φωλιάζετε μεσ' σε σπηλιές βουνήσιες· ο Δάφνις ο βουκόλος σας δε θάνε πια σε λόγγους, δε θάνε σε λαγκάδια πια, δε θάνε πια σε δάση. Αρέθουσα, σ' αφήνω 'γεια, κι αφήνω 'γεια, ποτάμια».
άρχετε βουκολικάς, Μοισαι, πάλιν, άρχετ’ αοιδάς.	Μούσες, και πάλι αρχίσετε βουκολικό τραγούδι.

Ενώ στο «Θεόκριτος», Άπαντα (αρ. 322), Ειδύλλια: Θύρσις η Ωδή, σελ. 322, έκδοση Κάκτος, διαβάζουμε για το όνομα από κάποιον άλλο σχολιαστή:

Θύβριδος :Σχολιαστής:

 α) δύβρις κατά γλώτταν η θάλασσα. Τινές δε Σικελίας έφησαν ποταμόν Θύμβριδα.

β)Θύβρις ποταμός Σικελίας, έφ ώ μυθεύονται Ηρακλήν <…> τάς έκ της Ερυθείας βούς ελαύνων ενταύθα αφίκετο γενομένου δέ χειμώνος ανυπερβλήτου χώσαι τόν ποταμόν και επίπεδον ποιήσαι, έφ’ ού οι Κεφαλοίδιοι δείκνυνται κατοι-κούντες.Θεαίτητος δέ φήσι Συρακουσίους από της ύβρεως <…>. Ασκληπιάδης δε ο Μυρλεανός διά του δ γράφει και φησι δύβρις κατά γλώσσαν η θάλασσα. Γράφουσι δε τίνες κατά Θύμβριδος, έστι δε και ούτος ποταμός Σικελίας.

Ο Σέρβιος (στην Αινειάδα iii, 500), μιλώντας για τον Θύβρι του Βιργιλίου ως τον Τίβερη, παραδίδει πως οι Αθηναίοι αιχμάλωτοι υποχρεώθηκαν να σκάψουν όρυγμα γύρω από τα τείχη των Συρακουσών, που μετατράπηκε σε οχυρωματική τάφρο στρέφοντας ένα ποταμό μέσα σε αυτό. Θύμβρης, Τύμβρης ή Τίμβριος είναι το όνομα ενός ποταμού της Φρυγίας που εκβάλλει στον Σαγγάριο.

 Ο Θύμβριος ακόμα είναι ένας παραπόταμος του Σκάμανδρου. Το όνομα λοιπόν συνδέεται με ποταμούς, αλλά ο Θύβρις του Θεόκριτου φαίνεται από τα συμφραζόμενα, σύμφωνα με το Gow, να ταιριάζει περισσότερο σε βουνό, σε κοιλάδα ή σε οποιαδήποτε μεγάλη έκταση γης.

_____________________________________________________________________

·        Το όνομα αναφέρεται πολύ στην Ιλιάδα και συγκεκριμένα στον Τρωικό πόλεμο. Ο τρωικός πόλεμος ήταν πραγματικό γεγονός που έγινε μάλλον το 1250 π.Χ. μεταξύ των Ελλήνων (Αχαιών) και των Τρώων, στο Ίλιον (Τροία).

ΣΤΟΝ ΤΡΩΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

            ΙΛΙΑΔΟΣ Κ

   Τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα Δόλων Εὐμήδεος υἱόσ:
τοὶ γὰρ ἐγὼ καὶ ταυ̃τα μάλ' ἀτρεκέως καταλέξω.
πρὸς μὲν ἁλὸς Κα̃ρες καὶ Παίονες ἀγκυλότοξοι
καὶ Λέλεγες καὶ Καύκωνες δι̃οί τε Πελασγοί,
πρὸς Θύμβρης δ' ἔλαχον Λύκιοι Μυσοί τ' ἀγέρωχοι
καὶ Φρύγες ἱππόμαχοι καὶ Μή̨ονες ἱπποκορυσταί.
ἀλλὰ τί ἢ ἐμὲ ταυ̃τα διεξερέεσθε ἕκαστα;
εἰ γὰρ δὴ μέματον Τρώων καταδυ̃ναι ὅμιλον

                ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ – ΙΛΙΑΔΑ

                                    ΠΑΡΗΣ

….Η Κασσάνδρα και ο Έλενος ήταν δίδυμα αδέρφια. Μια φορά που γιόρταζαν τα γενέθλιά τους τα δυο παιδάκια, βρέθηκαν πάνω στο παιχνίδι τους μέσα στο ναό του Θυμβραίου Απόλλωνα, κάθησαν να ξεκουραστούν εκεί και τα πήρε ο ύπνος. Καθώς κοιμούνταν, φίδια τα πλησίασαν και άρχισαν να τους γλείφουν τα αυτιά, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να αντιλαμβάνονται πράγματα που οι άλλοι άνθρωποι δεν μπορούσαν να αντιληφθούν…. 

Επίσης στο Κεφάλαιο « Αρχή της πολιορκίας» (Μέρος 15ο)

                              Θάνατος του Τρωίλου

 ….Σε κάποια άλλη στιγμή είχε στήσει ο Αχιλλέας ενέδρα σε μια πηγή. Εκεί πλησίασαν ο Τρωίλος, ο μικρότερος γιος του Πρίαμου, για να ποτίσει το άλογό του, και η Πολυξένη, η αδερφή του, για να πάρει νερό. Ο Αχιλλέας πετάχτηκε τότε μπροστά τους και τα δυο παιδιά τρομαγμένα το έβαλαν στα πόδια. Πήρε ο Αχιλλέας στο κυνήγι τον Τρωίλο και, παρόλο που ήταν πεζός, τον πρόλαβε και τον γκρέμισε από το άλογο. Τον πήγε στο ναό του Θυμβραίου Απόλλωνα-Θύμβρη λέγονταν μια μικρή πόλη κοντά στον Σκάμανδρο-  και τον αποκεφάλισε. Την προσπάθεια του παιδιού να ξεφύγει την είχαν δει από τα τείχη ο δημογέροντας Αντήνορας και ένας από τους σκοπούς, ο Πολίτης, γιος του Αντήνορα, ο οποίος έτρεξε με άλλους Τρώες για να τον σώσουν. Ήταν όμως ήδη πολύ αργά. μαντική τέχνη.

Όπως και στο «Θάνατος του Λαοκόοντα»,  σελ 149
….Μια τελευταία προσπάθεια να προειδοποιήσει τους Τρώες κάνει ο θείος του Αινεία και ιερέας του Απόλλωνα στη Θύμβρα, ο Λαοκόοντας, που χτυπά τον Δούρειο Ίππο με το κοντάρι του στην κοιλιά ξεσηκώνοντας νέους δισταγμούς. Οι περισσότεροι Τρώες όμως έχουν πια πειστεί για την ορθότητα της απόφασής τους και οι επιφυλάξεις του Λαοκόοντα πέφτουν στο κενό. Τότε ο ιερέας πηγαίνει με τους δυο γιους του στην παραλία για να θυσιάσει έναν ταύρο στον Ποσειδώνα…
Στο Ανάλυση και σχόλια, σελίδα 150:
…στην τραγωδία του Σοφοκλή δίνονταν και ο λόγος του χαμού των αθώων παιδιών. Παρόλο που ο Απόλλωνας είχε απαγορέψει στον ιερέα του το γάμο, εκείνος είχε παντρευτεί την Αντιόπη και αποκτήσει δυο γιους τον Αντιφάτη και το Θυμβραίο. Και σαν να μην έφτανε η παράβαση της θεϊκής εντολής, ο ιερέας είχε ενωθεί με τη γυναίκα του μέσα στο ναό του Θυμβραίου Απόλλωνα και μπροστά στο άγαλμα του θεού…

Επίσης στο «Ιστορία της Θρά_ικης», 1932 του Κ.Γ.Κουρτίδου,

                                           ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΘΡΑιΚΩΝ

…Ή συγγένεια των εις την Ευρώπην και Μικράν Άσίαν Θρακοπελασγικών λαών καταφαίνεται και από τάς πολλάς ομωνυμίας και από τα κύρια ονόματα, τα οποία παρουσιάζουν ουσιώδεις ομοιότητας και βασικήν αναλογίαν καθ όλας τάς εκτάσεις από του μυχού του Άδριατικού μέχρι της Βαβυλωνίας και της Αιγύπτου. Είνε δε τοιαύται αι αναλογίαι και αι ομοιότητες, οποίαι μόνον μεταξύ συγγενών λαών είνε δυνατόν να παρουσιασθούν.

Τέμβρος (Κύπρος), Τέμβριοι.

Θύμβριος, εις Τρωάδα, Θύμβρα. Θύμβρος.

Θυμβρία, είς Καρίαν.

θύμβραρα, εις Λυδίαν.

Θυμβρίανασσός, είς Φρυγίαν

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ
      Αντρικά ονόματα που αναφέρει ο Όμηρος.
             Από το βιβλίο του  Δημ. Γ. ΠΑΡΧΑ 
                     < ΟΜΗΡΙΚΟΣ  ΛΟΓΟΣ >.
Θάλπιος    Θαλύσιος    Θάμαρης     Θεοκλύμενος    Θερσίτης
Θεσσαλός   Θέστωρ    Θηβαίος     Θησεύς     Θόας    Θόων 
Θοώτης     Θρασίος    Θρασυμήδης    Θρασύμηλος   

Θυέστης    Θυμβραίος   Θυμοίτης 

Οι μυθικοί Αρκάδες Βασιλείς

Ένας άλλος αρκάδας βασιλιάς, ήταν ο Εύανδρος, βασιλιας του Παλλαντίου που φέρεται και αυτός σαν ένας από τους εποικιστές της Ρώμης. Ο Εύανδρος ήταν παιδί του Ερμή και μιας νύμφης (Θέμιδας ή της Νικόστρατης), κόρης του Λάδωνος, ή κατά τους Λατίνους της μάντιδας Καρμέντης. Σύμφωνα με την παράδοση υπήρξε άντρας συνετός και γενναίος, ο καλύτερος μεταξύ των Αρκάδων στην πολεμική αρετή και στη γνώση. Ο Εύανδρος εστάλη με στρατό από Αρκάδες του Παλλαντίου για να ιδρύσει αποικία, και έχτισε πόλη στην αριστερή όχθη του Θύβριδα ποταμού και της έδωσε το ίδιο όνομα με της πατρίδας του. Η περιοχή της σημερινής Ρώμης που κάποτε κατοικήθηκε από αυτόν και τους αρκάδες συντρόφους του πήρε το όνομα Παλλάντιον σε ανάμνηση της Αρκαδικής πόλεως. Με τον καιρό το όνομα άλλαξε με πτώση των γραμμάτων - λ και ν - δηλαδή η λέξη Παλ(λ)ά(ν)τιον έγινε Παλάτιον - Palatium. Έτσι η πόλη μετονομάστηκε σε Παλάτιον, και από αυτήν πήρε το όνομα και ο λόφος Παλατίνος. Μάλιστα λόγω αυτών των παραδόσεων, o αυτοκράτορας Αντώνιος ο Πίος έδωσε ειδικά προνόμια στους Παλλαντιείς εποίκους, ανακηρύσσοντας την πόλη τους ανεξάρτητη και προνομιούχο.

Στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ , 23-09-2000  , Σελ.: R37 
Κωδικός άρθρου: A16851R371

ΤΡΟΙΑ: Του ανταποκριτή μας Ερρίκου Σλήμαν..(1822-1890, Γερμανός αρχαιολόγος, έκανε ανασκαφές στην Τροία, τις Μυκήνες και τον Ορχομενό).

Η επίπονη προσπάθεια του Ερρίκου Σλήμαν είχε ως αποτέλεσμα την ανακάλυψη της Τροίας και μέσω αυτής την επαλήθευση των Ομηρικών Επών

.…Κατά τ' αριστερά του Βουναρβάσι βλέπω το πεδίον της Τρωάδος εκτεινόμενον έως εις την άκραν του κτήματος Μπατάκ, το οποίον περιλαμβάνει 5.000 στρέμματα και ανήκει εις τον σεβαστόν φίλον μου, τον κύριον Φρειδερίκον Κάλβερτ. Ούτος καλώς ποιών, μετωνόμασεν αυτό Θύμβρια, διότι ου μόνον ο ομηρικός ποταμός Θύμβριος διέρχεται δι' αυτού, αλλ' εν αυτώ ευρίσκεται και ολόκληρος η θέσις της αρχαίας πόλεως της Θυμβρίας μετά του ναού του Απόλλωνος. Περιέχει δε το κτήμα τούτο και την δι' ερειπωμένων τειχών περικυκλωμένην τοποθεσίαν άλλης αρχαίας πόλεως, ήτις καθ' όσον αφορά την απόστασιν κ.τ.λ. τόσον αρμόζει τα υπό του Στράβωνος (Ν. 1) σημειωμένα, ώστε αναμφιβόλως είναι η "κώμη Ιλιέων" όπου ούτος ο συγγραφεύς θέτει την ομηρικήν Τροίην κατά τας βεβαιώσεις Δημητρίου του Σκεψίου.(...)

Επίσης στην ιστοσελίδα  www.enduro.gr στο:

«10 ημέρες με τον εχθρό μου - SINOP – CANKIRI»

βρήκα το παρακάτω:μέρες με

….Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης το Γόρδιο (Gordion), η πρωτεύουσα των Φρυγών, όπου βρίσκεται κι ο τάφος του Βασιλιά Μίδα. Ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται στην περιοχή του χωριού Yassihoyuk (Γιασσίχογιούκ), ΒΔ από το Πολατλί και λίγο νοτιότερα από τη συμβολή των ποταμών Σαγγαρίου και Πορσούκ, του αρχαίου Θύμβρη.
Φεύγοντας από την Άγκυρα, κατευθυνόμαστε δυτικά για 4 χλμ προς τον νέο εθνικό δρόμο D 750, συνεχίζουμε για 16 χλμ Δυτικά και 3 χλμ πιο κάτω συναντάμε τα πρώτα διόδια.
Από εδώ μπαίνουμε στον νέο «ευρωπαϊκών προδιαγραφών» αυτοκινητόδρομο D 04 με κατεύθυνση προς την Κων/πολη…..
και:
…. Τα κυριότερα ποτάμια είναι:
Firat (Ευφράτης) 1.263 χλμ εντός Τουρκικής επικράτειας, Kizilirmak (Άλυς) 1.182 χλμ, Sakarya (Σαγγάριος) 824 χλμ, Murat 722 χλμ, Menderes (Μαίανδρος) 584 χλμ., Dicle (Τίγρης) 523 χλμ. Εντός Τουρκικής επικράτειας, Yesilirmak (Ίρις) 519 χλμ., Ceyhan 509 χλμ., Porsuk (Θύμβρης) 488 χλμ., Coruh (Άκαμψις) 442 χλμ., Gediz (Έρμος) 401 χλμ.

 -------------------------------------------------------------------------------------------------------

Είναι γνωστό ότι η πόλη του Βουθρωτού είναι φτιαγμένη από τον Τρώα Έλενο. Στο Βουθρωτό των Αγίων Σαράντα σώζεται το κάστρο που έχτισε ο ήρωας του Τρωικού πολέμου. Στο μουσείο βρίσκονται η κεφαλή του Απόλλωνα και του Διονύσου. Επίσης σώζονται ο ναός του Ασκληπιού, αρχαίο θέατρο, μισοκατεστραμμένο και γυμναστήριο.

Είναι γεγονός επίσης ότι οι Τρώες όπου κι αν πήγαιναν έδιναν στις πόλεις που έφτιαχναν, τρωικά ονόματα για να μην ξεχάσουν την Τροία. Οι Διβριώτες πριν ανέβουν στο Γκέρμπενο και μετά πιο πάνω στον Άγριλα, τη σημερινή τοποθεσία του χωριού, κατοικούσαν στη Δίβρη, πόλη που βρισκόταν απέναντι από το Βουθρωτό, στο βουνό Τσιμίκο. Επειδή στην Τροία υπήρχε πόλη με το όνομα Δίβρη, οι Τρώες την ονομάσανε Δίβρη, όπως έχει γίνει και με δεκάδες άλλες πόλεις όπου έχτισαν οι Τρώες, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ιταλία. Η πόλη είχε μπροστά της τεράστιο ορίζοντα, είχε στα πόδια της τη λιμνοθάλασσα καθώς και  τον κάμπο του Βούρκου. Συνδέονταν Ν.Δ. μέσω καναλιού (που ένωνε τη λίμνη με τη θάλασσα), με το Ιόνιο Πέλαγος. Η ψηλότερη κορυφή του βουνού όπου ήταν χτισμένη η παλιά Δίβρη έχει ύψος 325 μέτρα.  Σύμφωνα με τα λεγόμενα των παλιότερων, οι κάτοικοι  έφυγαν από εκεί κυνηγημένοι από πειρατές πολλούς αιώνες πριν. Γεννιέται το ερώτημα: Πότε ακριβώς;

Μερικοί λένε το 14^ο με 15^ο αιώνα.

 Εγώ είμαι άκρως αντίθετος με τα λεγόμενά τους, γιατί:

1.     Ν. Α της σημερινής Δίβρης βρίσκεται η μονή του Αγίου Νικολάου η οποία ιδρύθηκε επί Βυζαντινών, άρα μιλάμε για το 11^ο - 12^ο μ. Χ αιώνα που σημαίνει ότι η το χωριό προϋπήρχε.

2.     Στην εκκλησιά σπηλιά του Αι Γιώργη σώζονται πολλές σκηνές και εικόνες ζωγραφισμένες που χρονολογούνται τον 9^ο μ. Χ. αιώνα.

3.     Σε διάφορα βιβλία που διάβασα, όταν αναφέρονται στη Μονή Στύλου και Δίβρης, ή αλλιώς Μονή Διβροβουνίου δεν ξέρουν ακριβώς πότε είναι ιθρυθείσα, αλλά την ονομάζουν μεγάλη και παλαιά μονή. Μαζί με τον Αι Νικόλα του Μεσοποτάμου θεωρούνται απ’ τα πιο αρχαία μοναστήρια. Κι ενώ για τον Αι Νικόλα γράφουν  πότε είναι χτισμένος, για τη Μονή μας ούτε μία αναφορά  στη χρονολογία ίδρυσης.

Άρα συμπεραίνουμε ότι σίγουρα  η Μονή Διβροβουνίου χτίστηκε  τους πρώτους αιώνες μ.Χ.

Στο σημείο αυτό έρχεται να μας επιβεβαιώσει και ο Βασίλειος Μπαράς ο οποίος στο άρθρο του στην εφημερίδα « Πύρρος» των Αθηνών, το 1906  σχετικά με την τότε  κατάσταση της Μονής γράφει: «…Η Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Στύλου και Δίβρεως, ευρισκόμενη στο Διβροβούνι επαρχίας Δελβίνου της Ηπείρου, έχει ακμάσει από τον 5^ο μ. Χ. αιώνα…».

4.     Η εκκλησία της Παναγιάς που βρίσκεται στο Χούστοβο κοντά στο  

Γκέρμπενο κι αυτή χρονολογείται πολύ παλαιά.

Τι συμπεραίνουμε μετά από όλα αυτά; Ότι οι διβριώτες έφυγαν καταδιωγμένοι από τους πειρατές τους πρώτους αιώνες μ.Χ.

Τι βρήκα στα βιβλία για τους Τρώες Έλενο και Αινεία

ΙΛΙΑΔΑ

ΕΛΕΝΟΣ

Μετά την κατάληψη της Τροίας, οι Έλληνες άφησαν τον Έλενο ελεύθερο από ευγνωμοσύνη για τις μαντείες που τους είχε δώσει και επειδή είχε προστατεύσει το πτώμα του Αχιλλέα από τα πουλιά. Τότε αυτός μαζί με την Εκάβη, την Κασσάνδρα, την Ανδρομάχη και πολλούς Τρώες πήγε στη Χερσόνησο.

Σύμφωνα όμως με άλλες παραδόσεις, ο Έλενος δεν πήγε στην Χερσόνησο, αλλά στην Ήπειρο, όπου παντρεύτηκε την Ανδρομάχη μετά τον φόνο του Νεοπτόλεμου από τον Ορέστη στους Δελφούς- σε άλλες πηγές όμως ο Νεοπτόλεμος ονομάζεται Πύρρος και ο Έλενος εμφανίζεται ως επίτροπος των παιδιών που αυτός απέκτησε με την Ανδρομάχη. Από τον γάμο του με την ηρωίδα αυτή ο Έλενος απέκτησε έναν γιο, τον Κεστρίνο, που ίδρυσε την ομώνυμη πόλη στην Ήπειρο. Ο ίδιος ο Έλενος αναφέρεται ότι ίδρυσε στην Ήπειρο δύο πόλεις, τη Χαονία, που πήρε την ονομασία της από τον αδελφό του Χάονα, τον οποίο ο Έλενος σκότωσε χωρίς να το θέλει σε κάποιο κυνήγι, και την Βουθρωτό, για την οποία παραδίδει ανεκδοτολογικά στοιχεία ο Στέφανος Βυζάντιος. Η Βουθρωτός ήταν λιμάνι και εκεί κατέπλευσε ο Αινείας, όταν πήγε να πάρει χρησμό από το μαντείο της Δωδώνης για την αποικία του· μάλιστα ο λόφος όπου στρατοπέδευσε ονομάστηκε Τροία. Τον Έλενο διαδέχθηκε στην εξουσία ο Μολοσσός, γιος της Ανδρομάχης από τον Νεοπτόλεμο

«Ελλήνων Τόποι» μια προσφορά του Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών για τους Έλληνες και τον Πολιτισμό   

Βουθρωτός
Αρχαία ηπειρωτική ( χαονική ) πόλη 20 χλμ. νοτίως των «Αγίων Σαράντα», την οποία ο Βιργίλιος παρουσιάζει να έχει κτισθεί από τον ήρωα του Τρωικού πολέμου Έλενο.
Η περιοχή φαίνεται να κατοικείται κανονικά από τους μεσολιθικούς χρόνους, ενώ τον 8ο αιώνα η πόλη εποικίσθηκε από Κερκυραίους και Κορινθίους που κατά τον 5ο αιώνα της έδωσαν καθαρά Ελληνικό χαρακτήρα.  Ήταν μέλος του Ηπειρωτικού Κοινού και είχε πολίτευμα Δημοκρατικό. Αργότερα, επί Ρωμαιοκρατίας, η πόλη εποικίσθηκε και από Ρωμαίους απόστρατους, εκχριστιανίσθηκε δε πολύ αργά, μόλις στις αρχές του 5ο αιώνος μ.χ.χ. ( ο Ιουλιανός την είχε ευεργετήσει με αφορμή την πίστη των κατοίκων της στα Πάτρια ) και απέκτησε εκκλησίες και επίσκοπο μόλις το έτος 451. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές που ξεκίνησαν πριν από 75 περίπου χρόνια, έφεραν σταδιακά στο φώς τείχη, Ναό του Θεού Ασκληπιού, Γυμναστήριο, εκπληκτικό Θέατρο του 4ου αιώνος ( περίπου 2.000 θέσεων ), Πρυτανείο, κεφαλές των Θεών Απόλλωνος και Διονύσου, Βωμό του Θεού Διονύσου και πάμπολλες επιγραφές.
Η τελευταία μεγάλη ανακάλυψη ήταν τον Αύγουστο του 2002, όταν οι Αλβανοί αρχαιολόγοι (υπό τον Dhimiter Condi) έφεραν στο φως μαρμάρινο άγαλμα της Θεάς Αθηνάς, ύψους 2, 16 μ. του 1ου π.χ.χ. αιώνος.

Όπως συνέβη για τους Έλληνες ήρωες, έτσι και για τον Αινεία πλάστηκαν πάμπολλοι μύθοι σχετικά με τη φυγή του από την Τροία και τις περιπέτειές του στην Ελλάδα και την Ιταλία

 ΙΛΙΑΔΑ - ΑΙΝΕΙΑΣ

Η ΦΥΓΗ ΤΟΥ ΑΙΝΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΙΑ

…Με μεγάλο ενθουσιασμό έγινε δεκτός ο Τρωαδίτης ήρωας και στη Ζάκυνθο. Εκεί έχτισε ένα ναό αφιερωμένο στην Αφροδίτη Αινειάδα και καθιέρωσε αθλητικούς αγώνες. Επίσης, ναό προς τιμή της μητέρας του έχτισε και στη Λευκάδα. Όταν έφτασε στην Κέρκυρα, πέρασε μαζί με μερικούς συντρόφους του απέναντι στην Ήπειρο για να ζητήσει χρησμό από το μαντείο της Δωδώνης. Τότε ήταν που συνάντησε και τον Έλενος [Έλενος] Ήρωας, γιος του Πρίαμου και της Εκάβης, δίδυμος αδερφός της Κασσάνδρας. Ο Απόλλωνας του χάρισε τη μαντική τέχνη. Σύμφωνα με το μύθο, αυτός συμβούλεψε τους Έλληνες να φτιάξουν το Δούρειο Ίππο, για να καταλάβουν την Τροία. Μετά το θάνατο του Νεοπτόλεμου, παντρεύτηκε την Ανδρομάχη, τη γυναίκα του Έκτορα, που ο Νεοπτόλεμος την είχε σκλάβα. Ίδρυσε πολλές πόλεις στην Ήπειρο μαζί με άλλους Τρώες, στη Μολοσσία. Τον καιρό που ξεκινούσε πάλι για την Ιταλία, πήρε μαζί του ναυτικούς από την Ακαρνανία για να τους έχει για οδηγούς.

Σε μια άλλη εκδοχή:

Οι Αχαιοί μετά το τέλος της άλωσης ολόκληρης της πολιτείας, αντί να φύγουν για την πατρίδα τους, στράφηκαν ενάντια στους φυγάδες του βουνού. Είχαν όμως περάσει δέκα χρόνια κακουχίες και πολέμου· και τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα ήταν εξαντλημένα, γι' αυτό κατάφεραν να έρθουν σε κάποια συμφωνία. Μέσα σε διάστημα λίγων ημερών θα έπρεπε οι Τρώες να εκκενώσουν όλες τις πολιτείες τους. Ο Αινείας θα μπορούσε να πάρει μαζί του ό,τι είχε γλιτώσει από την καταστροφή και να φύγει. Οι Αχαιοί δεσμεύτηκαν πως δε θα πείραζαν κανέναν στη διάρκεια αυτής της προθεσμίας.

Κάτω από αυτούς τους όρους, ο Αινείας έστειλε το γιο του Ασκάνιο σε μια πολιτεία της Βιθυνίας όπου οι κάτοικοι περίμεναν να τον κάνουν βασιλιά. Ο ίδιος ετοίμασε στόλο δέκα καραβιών. Επιβίβασε σ' αυτά το γέροντα πατέρα του, τους υπόλοιπους γιους του, καθώς και τα ομοιώματα των θεών που προστάτευαν την πατρίδα. Έπειτα, μαζί με άλλους Τρώες, κατευθύνθηκε στην Παλλήνη της Χαλκιδικής. Οι κάτοικοι τους υποδέχτηκαν με χαρά, μια και ήταν από τους πιο θερμούς υποστηρικτές τους στη διάρκεια του πολέμου. Ο Αινείας και οι σύντροφοί του ξεχειμώνιασαν κοντά στους συμμάχους τους και μετά κατευθύνθηκαν στην Ήπειρο. Στα μέρη εκείνα συνάντησαν τον Έλενο, το γιο του Πρίαμου, που είχε βοηθήσει τους Αχαιούς στην άλωση. Αυτός είχε ακολουθήσει τον Νεοπτόλεμο και ο γιος του Αχιλλέα του παραχώρησε μια πόλη της Μολοσσίας για να την κυβερνάει. Ο Έλενος [Έλενος] Ήρωας, γιος του Πρίαμου και της Εκάβης, δίδυμος αδερφός της Κασσάνδρας. Ο Απόλλωνας του χάρισε τη μαντική τέχνη. Σύμφωνα με το μύθο, αυτός συμβούλεψε τους Έλληνες να φτιάξουν το Δούρειο Ίππο, για να καταλάβουν την Τροία. Μετά το θάνατο του Νεοπτόλεμου, παντρεύτηκε την Ανδρομάχη, τη γυναίκα του Έκτορα, που ο Νεοπτόλεμος την είχε σκλάβα. Ίδρυσε πολλές πόλεις στην Ήπειρο σε ανάμνηση της παλιάς πατρίδας του είχε δώσει στην πόλη τρωικά ονόματα (Τροία, Πέργαμος, ποταμός Ξάνθος, Σκαιές Πύλες). Από την Ήπειρο ο Αινείας κατευθύνθηκε με στόλο στην Ιταλία…