Η συλλογή αυτή είναι η προσπάθεια να καταγραφούν τα δημοτικά τραγούδια που γεννήθηκαν ή τραγουδήθηκαν στη Δίβρη της Βορείου Ηπείρου. Παρότι πηγή καταγραφής υπήρξαν μόνο διβριώτες (γερόντισσες, γέροντες και νυφάδες), το έργο αυτό αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα των δημοτικών τραγουδιών της Βορείου Ηπείρου και της ευρύτερης Ηπειρωτικής γης.
Την ύλη του βιβλίου αποτελούν 330 αυθεντικά τραγούδια (πολλά από αυτά με τις παραλλαγές τους) που έχουν συλλεχθεί από τον Αιμίλιο με μεράκι από
το 1986 μέχρι το 2003, στο χωριό Δίβρη, αλλά και όπου αλλού βρίσκονταν μερικοί από τους προικισμένους αιδούς του χωριού αυτού.
Επίσης, στο βιβλίο συμπεριλαμβάνονται αρκετές φωτογραφίες από το λαογραφικό όμιλο της Δίβρης και όχι μόνο, των τραγουδιστών, νυφάδων, από γάμους,
από πανηγύρια, γιορτές, κλπ.
Η κατάταξη των τραγουδιών έγινε σε κεφάλαια, ανάλογα με τη θεματογραφία. Διαχωρίζονται λοιπόν στα θρυλικά, τις παραλογές – μπαλάντες, τα ιστορικά, τα κλέφτικα, της ξενιτιάς, του έρωτα, του γάμου, τα σατυρικά, τα θρησκευτικά, τα διάφορα (της δουλειάς, φυσιολατρικά κλπ) και τέλος τα νανουρίσματα.
Ο γιατρός και Πρόεδρος της Εκπολιτιστικής Ενωσης Διβριωτών Ηλείας και εκδότης του Ιστορικού-Λαογραφικού περιοδικού «ΔΙΒΡΗ»στον προλογισμό του αναφέρει:
Παρότι αυτή τη δεκαετία είμαι σε συνεχή επικοινωνία με τους αδελφούς διβριώτες της Βορ. Ηπείρου, παρότι ζω από κοντά το μεγάλο πάθος και θαυμάζω τη δεξιοτεχνία τους στο να τραγουδούν και να χορεύουν από το μικρότερο παιδάκι ως τον γεροντότερο, δεν μπορούσα να φανταστώ αυτό τον θησαυρό των δημοτικών τραγουδιών που έχει στα χέρια του και μας παραδίδει ο νεαρός και λαμπρός βορειοηπειρώτης Αιμίλιος Πάντος.
Δεν είμαι ειδικός γύρω από το δημοτικό τραγούδι. Άλλοι θ΄ αποφανθούν περί αυτού. Διαβάζοντας όμως τα εκατοντάδες δημοτικά τραγούδια που συνέλεξε ο Αιμίλιος Πάντος, αυθεντικά, γνήσια, αφτιασίδωτα, περιπλανήθηκα άθελά μου σε ένα ονειρικό ταξίδι ξεκινώντας από την δική μου Δίβρη των ιερών Λαμπείων Ορέων της Πελοποννήσου όπου κατά Όμηρον και Παυσανίαν τραγουδούσε και έπαιζε την φλογέρα του ο τραγοπόδαρος θεός Παν, έφτασα στην πρώτη γεννήτρα Δίβρη της λίμνης του Βουθρωτού, ανέβηκα στο Διβροβούνι της σημερινής Δίβρης Β. Ηπείρου και κατέληξα στην άγνωστή μας ακόμη Δίβρη
της Κάτω Ιταλίας. Γεύτηκα την λαϊκή σοφία που εκπέμπει ο στίχος των τραγουδιών, τη χάρη, την απλότητα, την πρωτοτυπία και τη μουσικότητά τους.
Βρήκα μέσα στα τραγούδια αυτά την ψυχική, συναισθηματική και πνευματική εξέλιξη ενός κομματιού του ελληνικού λαού που επιβίωνε στους μακρούς αιώνες της σκλαβιάς άτρωτος, αναλλοίωτος και περήφανος. Ήταν το τραγούδι για τον διβριώτη στο πέρασμα των αιώνων το οξυγόνο που τους κράταγε στη ζωή. Τέτοιος πλούτος τραγουδιών, σε αριθμό και ποιότητα, ίσως να μην υπάρχει σε άλλο τόσο μικρό μέρος της Ελλάδας εδώ και στην αλλοδαπή.
Στη σύγχρονη εποχή μας, όπου τα πάντα ισοπεδώνει ο οδοστρωτήρας της ξενομανίας και η προχειρότητα του εφήμερου χυδαίου λόγου και στίχου της αστικής υποκουλτούρας, η προσφορά της συλλογής των τραγουδιών του Αιμίλιου Πάντου είναι ανεκτίμητη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου