Η ΔΙΒΡΗ ΑΓΙΩΝ ΣΑΡΑΝΤΑ, Χρονογραφικά.

Μετά από το βιβλίο «Η Δίβρη Βορείου Ηπείρου στο διάβα των αιώνων», κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο: «Η Δίβρη των Αγίων Σαράντα- χρονογραφικά»- του συνταξιούχου δάσκαλου Χαράλαμπου Κίτσιου.

Ένα βιβλίο πλούσιο σε μνήμες και μαρτυρίες. Σε ιστορικές αναδρομές και βιογραφίες. Σε αρχαιότατα ιδρύματα και σε σύγχρονες αναδρομές.

Ένα βιβλίο μεστό. Ένα βιβλίο που βασίζεται πάνω σε μια πολυετή, με μεράκι και σε βάθος έρευνα, για κάθε αρχαίο και για κάθε νέο που εμφανίζεται στο χωριό του τη Δίβρη. Για κάθε συνοικία και για κάθε σπίτι. Για κάθε σόι, οικογένεια και για κάθε άτομο. Για τα γύρω αγέρωχα βουνά  και τις μνημειώδεις ραχούλες. Τα αρωματισμένα φρουτόδεντρα και τα σπάνια λουλούδια με την ξεχωριστή τους ευωδία.

Όλα είναι εξαιρετικά στη Δίβρη. Όλα έχουν την δική τους ιστορία και τον δικό τους θρύλο. Και οι άνθρωποι και η φύση. Και οι χαρές και οι λύπες. Κι αυτά παίρνουν τις αξίες αυτές όταν ερευνώνται και μελετούνται με μεγάλη προσοχή και με μεγάλο μεράκι. Με μεγάλη υπομονή και επιμονή. Όταν περπατήσεις σπιθαμή τη  σπιθαμή  και τα γνωρίσεις σε βάθος. Όταν τα ερευνήσεις σε βάθος. Μέχρι τότε που πρωτάρχισε η ζωή στο χωριό. Μέχρι τότε που δημιουργήθηκαν τα πρώτα τραγούδια και τα πρώτα μοιρολόγια. Οι πρώτοι θρύλοι και τα πρώτα ανδραγαθήματα. Αυτά όμως, θέλουν κόπο. Θέλουν μεράκι. Θέλουν να ρίξεις την κάπα σου στους πλάτες και να τραβήξεις την κάπα από πάνω σου. Θέλουν να γράφεις και να ξεγράφεις, μέχρι που να βρεις το τέλειο, το συγκεκριμένο, το σταθερό.

Για να βρεις όλα αυτά, όμως, δεν μπορείς να τα γράφεις από το σπίτι σου. Ούτε να βασιστείς στα λεγόμενα ενός ατόμου κι ενός ιστορικού. Πρέπει, όπως λέει ο μεγάλος Μπαλζάκ, να γνωρίσεις δέκα παπάδες για να περιγράψεις έναν.

Κι αυτό έκαμε ο Χαράλαμπος Κίτσιος, ή ο μπάρμπα Λάμπης, όπως τον γνωρίζομε όλοι μας. Ψάχνοντας, ερευνώντας, μελετώντας, ανεβοκατεβαίνοντας, περπατώντας και συνομιλώντας, κατόρθωσε να περιγράψει το χωριό του, τον τόπο, την φύση…, τα πάντα, όπως τους αρμόζει.

 «Ο τόπος γύρω δροσερός και τερπνός. Η θέα τριγύρω πανοραμική. Τα χρώματα εκτυφλωτικά. Η ατμόσφαιρα σιωπηλή και γαλήνια ψηλά, πάνω από τη μονή, περιμετρικά το δάσος των βελανιδιών… που είναι τόσες οι βελανιδιές, που το βουνό στ’ αρχαία μάλλον Δρυόβουνο θα ονομάζονταν…». Με την περιγραφή αυτή ο συγγραφέας τα λέει όλα: Και για τη φύση και τη βλάστηση στο χωριό του και για τ’ αρχαία και για την ονομασία του Διβροβουνίου.

Ο Χαράλαμπος Κίτσιος, παρ’ όλο τα 85 του μας ξαφνιάζει με την υπομονή και επιμονή που τον χαρακτηρίζει. Μας ξαφνιάζει με την νεανική εργατικότητα και την μυαλωμένη δημιουργικότητα, που ρέουν μέσα του. Μα πάνω απ’ όλα μας ξαφνιάζει με την ποσότητα, μην αγγίζοντας την ποιότητα.

Το βιβλίο: «Η Δίβρη των Αγίων Σαράντα», είναι ένα ακόμα θησαύρισμα, που προσθέτετε στο μεγάλο Οικοδόμημα, που λέγεται ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Ένας Πολιτισμός, που αξίζει να τον ερευνήσεις, να τον  μελετήσεις και να τον προβάλεις. Έτσι όλα αυτά τα βιβλία θα μείνουν ένα κειμήλιο για τις επόμενες γενιές, που σίγουρα θα τα εμπλουτίσουν, και θα είναι υπερήφανοι για την κληρονομιά, την ιστορία μας, τις ρίζες και την προέλευσή μας. Θα είναι, ακόμα,  τα αταλάντευτα επιχειρήματα για να αποστομώσομε τύπους Γκόντου και κάθε διαστρευλωτή της ιστορίας.

                                                              

  Βαγγέλης Παπαχρήστος, Δημοσιογράφος στην εφημερίδα « Λαϊκό Βήμα»