Βασίλης Κούρης: Ποίημα : "Ιστορικό έχουν τα πουλιά"

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ. 

 
Από μικρός που άκουγα
τα λόγια της γιαγιάς μου,
ιστορικό έχουν τα πουλιά,
γι’ αυτό και τα θαυμάζουν.

Ο Γκιώνης κλαίει τον αδερφό
και τον μοιρολογάει,
τα πρόβατα εκούρεβε
που τον δολοφονάει.


Αν δεις αργά και κάθισε,
κουκουβάγια στην αυλή σου
κορίτσι θα’ ναι σίγουρα ,
αυτό που θα αποχτήσουν.

Ο κούκος μένει μοναχός
σ’ άλλου φωλιά γεννάει,
ποτές αυτός δεν κλώσησε ,
ποτές δεν κουναράει.

Κακή σας τύχη θα είν’ αυτή,
αν τύχει και λαλήσει
αγριοπέτεινου φωνή ,
σημαίνει την καταστροφή.

Καιρός φέρνει τα λάχανα,
καιρός και τα φασούλια
τον πετεινό γνωρίσαμε
με τα πολλά πλουμίδια.

Μήνας Σεπτέμβρης ήτανε
και χρόνος ενενήντα,
που πρωτοκελάηδησε
και ειδοποιεί τη μοίρα.

Σαν άρχισε να τραγουδεί
όταν χαλούσε η μέρα
και τα γλυκοχαράματα
με όλη την παρέα.

Τον τρίτο μήνα έδειξε
ποιο ήταν το μήνυμά του,
Δεκέμβρης μήνας ήτανε
που κάνει τα θαύματά του.

Κοπάδια νέους έβλεπες
να τρέχουνε στα πλάγια,
να παίρνουν δρόμο στα βουνά
με τρόμο, με λαχτάρα.

Τα σύνορα ξεπέρασαν,
άλλαξαν το σπιτικό τους
ερήμαξαν τα μέρη τους,
αδειάσαν τα χωριά τους.

Δεν ξέρω αν σας έτυχε,
τι κάνουν τα μελίσσια
όταν ή λάλα έμπαινε
μες στα δικά τους σπίτια

Το ίδιο πάθαμε κι εμείς
τον εικοστό αιώνα,
αδειάσανε τα σπίτια μας
σαν να ’τανε ξενώνας.

Γερόντοι μόνοι έμειναν,
ραγίστηκε η καρδιά τους
τους φύγαν όλα τα παιδιά
από την αγκαλιά τους.

Δεν λύγισαν στο χαλασμό
στον πόλεμο , στην πείνα
δελτίο που είχαν στη ζωή
στο σεισμό κακία.

Μα τούτο τους εσφράγισε
και από καημό θα πάνε,
θαμμένους θα τους βρίσκουνε
όταν θα ξαναπάνε.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΡΗΣ 2003